ateşten biçilen ekin

                                                                                                   Sezai Karakoç için

 

sen şimdi gönderine siyah bayraklar çekilmiş

bir ülkenin mahcubiyetinde

telaşlı ayaklarını mezarlık yokuşunda bırakarak

sarsak adımlarla

iskenderiye’ye doğru, kitaplarını yakmaya

 

çünkü korkunç elleriyle akşam serinliğini ortadan kaldıran yetimlik

çünkü canları parmaklarından çekilmiş kızların

aşık oldukları günden kalan hüzün

çünkü ölümün acısıyla inleyen insanların görmekten korktuğu düşler

seninle yok oluşa

seninle, yangınların unutturmaya cüret edemediği yılların arasına

çünkü vazgeçmek uzun bir yoldur diye

inanmayı seçtin kavrulmuş bakışlara

 

izini sürdüğüm günlerin sonunda

çaresiz, mahcup bir yüzle

satmaya çalışıyorum ruhumu

ismin karşılığında

 

sen eyy kalbime kazınan o siyah nokta

büyüyen ve öfkesiyle baş başa kalan

sen eyy baharın ve leylakların habercisi

beni bakışlarının kıyısında tut

bana ertelenmemiş bir gün bağışla

başka türlü nasıl yaşanır bilmiyorum